Η Ανδρίτσαινα είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, στη δυτική πλευρά του Λυκαίου όρους, κοντά στα σύνορα με τους νομούς Αρκαδίας και Μεσσηνίας.

Πρόκειται για κωμόπολη με μεγάλη ιστορία, που αναπτύχθηκε κατά τη Φραγκοκρατία (12ος – 13ος αι. μ.Χ.) και, μάλιστα, αναφέρεται στο Χρονικόν του Μορέως.

Η Ανδρίτσαινα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο τόσο στα Ορλωφικ όσο και κατά την Ελληνική Επανάσταση.

Το 1826, μάλιστα, η πόλη καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Σύμφωνα με την παράδοση, η Ανδρίτσαινα οφείλει την ονομασία της στη γυναίκα κάποιου Κρητικού βοσκού που λεγόταν Ανδρίτσος ή Ανδρίκος, ο οποίος οδηγήθηκε από ένα κριάρι τους σε κάποια πηγή κοντά σε ένα πλάτανο στο Λύκαιον όρος.

Εκεί έκτισε ένα πανδοχείο, το οποίο μετά το θάνατο του Ανδρίκου διατήρησε η χήρα του Ανδρίκαινα.

Από το όνομά της καθώς και από την εγχώρια προφορά του «και» ως «τσαι», το πανδοχείο ονομάστηκε «το χάνι της Ανδρίτσαινας». Όταν άρχισαν να κτίζονται σπίτια γύρω από το πανδοχείο, ο οικισμός ονομάστηκε «Ανδρίτσαινα»).