Το σπήλαιο «Κάψια» βρίσκεται στο νομό Αρκαδίας σε απόσταση 1,5 χλμ. από τον ομώνυμο οικισμό.

Αποτελεί τμήμα ενός συστήματος ενεργών και μη ενεργών καταβοθρών, που αποστράγγιζαν τη λεκάνη της Μαντίνειας. Μπροστά από την είσοδό του αναπτύσσονται τρεις καταβόθρες, τις οποίες περικλείει πέτρινο φράγμα ημικυκλικού σχήματος. Όταν οι καταβόθρες έφραζαν, το σπήλαιο πλημμύριζε, όπως αποδεικνύουν ίχνη παλαιάς πλημμύρας στα τοιχώματά του.

Διαθέτει πλούσιο σταλαγμιτικό διάκοσμο με σπάνιους χρωματισμούς. Πέρα όμως από τη φυσική ομορφιά του είναι γνωστό και για τα αρχαιολογικά του ευρήματα.

Χρησιμοποιήθηκε κατά τη Νεολιθική Περίοδο (6.500/6.000-3.000 π.Χ.), τα ελληνιστικά χρόνια (323 ? 146 π.Χ) και το διάστημα 4ου ? 6ου μ.Χ. αιώνα.

Τα νεολιθικά ευρήματα περιορίζονται στο χώρο της φυσικής στενόμακρης εισόδου, ενώ τα ευρήματα από τις υπόλοιπες περιόδους εντοπίζονται στις κεντρικές αίθουσες του σπηλαίου.

Αυτό όμως που εντυπωσιάζει είναι το πλήθος ανθρώπινων σκελετών (περίπου 50).

Φαίνεται ότι ο πληθυσμός αποτελείτο από άτομα και των δύο φύλων και διαφόρων ηλικιών (από βρέφος 5-10 μηνών μέχρι και ενήλικες 50 ετών περίπου).

Διαβάστε περισσότερα εδώ.